Cildin sıcak su ile teması ile ortaya çıkan ve refleks epilepsiler içerisinde sınıflandırılan sıcak su epilepsisi oldukça nadir görülür. En sık kompleks parsiyel tipte olmak üzere değişik nöbet tipleri ile prezente olabilirler. Çalışmamızda sıcak su epilepsisi tanısı ile izlediğimiz altı olgu sunularak literatür gözden geçirilmiştir. Yaşları 1.5 ile 21 yıl arasında değişen 4’ü erkek, 2‘si kız 6 olguda sıcak su ile yapılan banyo esnasında ortaya çıkan absans, kompleks parsiyel ve jeneralize tonik klonik nöbetler tanımlandı. Birinde kafa travması, ikisinde ailede epilepsi öyküsü vardı. Olgulardan ikisi dışında spontan nöbet tariflenmiyordu. İnteriktal EEG’de iki olguda normal bulgular, bir olguda temporal teta paroksizmleri, bir olguda fokal epileptiform aktivite, bir olguda jeneralize diken dalgalardan oluşan paroksismal aktivite saptandı. Sıcak su epilepsisi daha çok çocukluk ve adolesan dönemde görülen ve bir kısmında spontan nöbetlerin de gelişebildiği bir epilepsi türüdür. Mekanizması tam olarak bilinmemekle birlikte derinin ısıya bağlı uyarımının bir çeşit kindling etkisi yaptığı sanılmaktadır. Olgularımızda görüldüğü gibi değişik nöbet tiplerine rastlanabilmektedir.

The seizures precipicated by the stimulus of hot water known as hot water epilepsy (HWE) have been rarely reported. It is classified in reflex epilepsies and may be presented with different seizure types which is most commonly seen as complex partial seizures. In this present paper six cases who were observed with diagnosis of HWE were reported and the related literature was rewieved. We followed six patients aged between1.5 to 21 year sold, four boys and two girls who presented with absence, complex partial and secondary generalized seizures induced by immersion in hot water. There was positive family history for epilepsy in one of the cases. There wasn’t a spontaneous seizure ın the cases except for two cases. Interictal EEGs showed paroxismal teta activity in temporal regions in two cases, focal epileptiform abnormality in one case, generalized spike and wave activity in one case and normal findings in two cases. HWE is an epilepsy form which can be converted to spontaneous seizure, and seen in children and adolescents and rarely in adults. Although its mecanism is unknown, it is thought that the stimulation of skin related with heat results in kindling effect. Dıfferent seizure types are seen as in our cases.

Amaç: Çalışmamızın amacı aort kapak replasmanı sonrası sol ventrikül sistol ve diyastol sonrası çaplarında olan değişiklikleri değerlendirmektir. Metot: Ocak 2000 ile Aralık 2003 tarihleri arasında Anabilim Dalımızda aort darlığı nedeniyle aort kapak replasmanı yapılan hastalardan 20’si çalışma kapsamına alınmıştır. Hastalardan 16’sı erkek, 4’ü kadın olup yaşları 18 ile 70 arasında değişmekte ve ortalama yaş ta 36,51±18,10 yıl idi. Tüm hastalarda ameliyat öncesi ve sonrası ekokardiyografik değerlendirmeler yapıldı. Bulgular: Aort kapak replasmanı sonrası tüm hastalarda hemodinami anlamlı olarak düzeldi. Sol ventrikül sistol ve diyastol sonrası çapları ile interventriküler septum kalınlığı azaldı. Ayrıca ameliyat sonrası sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonu ameliyat öncesine göre anlamlı olarak yükseldi. Sonuç: Aort kapak replasmanı sol ventrikül ejeksiyon fraksiyonunu artırır ve myokardiyal hipertrofinin gerilemesini sağlar.

Aim: The aim of our study was to assess time course and regression of left ventricular end-systolic and end-diastolic diameters after aortic valve replacement. Methods: Between the period of January 2000 and December 2003, 20 of the patients who had aortic valve replacement due to aortic valve stenosis at the Cardiovascular Surgery Department of our Hospital were included in the study. There were 16 male and 4 female patients ranging in age from 18 to 70 years with a mean age of 36,51±18,10 years. Preoperative and postoperative echocardiographic evaluations were performed in all patients. Results: After aortic valve replacement there were significant hemodynamic improvements, with a fall in the left ventricular end-diastolic and end-systolic diameters, and interventricular septal wall thickness. Postoperative left ventricular ejection fraction was significantly greater than before surgery in all cases. Conclusion: Aortic valve replacement improves the left ventricular ejection fraction and provides the regression of myocardial hypertrophy.

Çalışmamızda erişkin populasyonda üriner infeksiyon etkeni olarak izole edilen E. coli suşlarının antimikrobiyal ajanlara duyarlılıklarının araştırılması amaçlamıştır. Üriner sistem infeksiyonu ön tanılı hastaların idrar kültürlerinden izole ettiğimiz suşların identifikasyonu ve antibiyotik duyarlılık testleri Sceptor (Becton Dickenson-USA) cihazı ve identifikasyon panelleri ile yapılmıştır. Bu yaş grubunda 2003 yılı içinde 683 adet üriner infeksiyon etkeni tespit edilmiş olup, bunların 217(%31.8)’sinde E. coli saptanmıştır. Buna göre; %5.2 direnç oranı ile amikasin en duyarlı antimikrobiyal olup bunu %10.2 ile netilmisin, %10.5 ile sefoksitin, %11.3 ile seftazidim, %11.5 ile imipenem izlemektedir. En yüksek direncin ise ampisiline (%63.50), piperasiline %52.1, trimetoprim/sulfametoksazole %46.5 ve amoksisilin-klavulanata %39.2 olduğu saptanmıştır. Sonuç olarak; E. coli ile oluşan üriner sistem infeksiyonlarında ampirik tedavide, ampisilin, trimetoprim/sulfametoksazol, amoksisilin-klavulanat, piperasilin, nitrofurantoin ve sefuroksim gibi antimikrobiyaller tercih edilmemeli, giderek artan direnç oranları nedeniyle duyarlılık testi yapılmadan tedaviye başlanmamalı ve bu yolla tedavinin başarısız olmasına ve direnç gelişiminin artmasına engel olunmalıdır.

The purpose of our study was to investigate the antimicrobial susceptibility rates of E. coli strains which were isolated as an agent of urinary tract infection in adult population. The identification and antimicrobial susceptibility tests of E. coli strains isolated from the patient that have presumptive urinary tract infection diagnosis were made by Sceptor (Becton Dickenson-USA) identification panels. In adult population 683 urinary tract pathogens were identified in 2003. 217 (31.8%) of them were E. coli. According to this investigation the resistance rates of amikacin, netilmicin, cefoxitin, ceftazidime, imipenem were 5.2%, 10.2%, 10.5%, 11.35 11.3% respectively. The maximum resistance rates that we investigate were against ampicilline (63.5%), piperacilline (52.1%), trimethoprim-sulphamethoxazole (46.5%), amoxicillin-clavulanic acid (38.2).As a result, in empiric treatment of urinary tract infection caused by E. coli, ampicilline, piperacillin, trimethoprim-sulphamethoxazole, amoxicillin-clavulanic acid should not be preferred. Because of the increasing resistance rates without making susceptibility tests treatment should not be planned. By this way treatments failure and the increase in the resistance rates should be prevented.

Amaç: Koroner hastalıkların tanı ve tedavisinde kardiyak kateterizasyon işlemi son yıllarda önemli bir yer tutmaktadır. Çalışmamızın amacı kliniğimizde kardiyak kateterizasyon uygulanan hastaların iki yıllık sonuçlarının değerlendirilmesidir. Gereç ve yöntem: Koroner arter hastalık tanısı konan ve/veya şüphelenilen hastalara laboratuvarımızda Seldinger yöntemi ile sağ femoral arterden kateterizasyon yapıldı. Bulgular: Nisan 2003 ile Mart 2005 tarihleri arasında kateter laboratuvarımızda 221’i kadın, 449’u erkek olmak üzere toplam 670 hastaya kateterizasyon işlemi yapıldı. 11 hastaya pace-maker işlemi uygulandı. Koroner anjiografi yapılan hastaların 176’sının (%26.3) koroner arterleri normal olarak değerlendirildi. Hastalarımızın 494’ünde (%73.7) koroner arter hastalığı mevcuttu. Koroner arter hastalığı bulunan hastaların 310 (%62,9) unda ise kritik koroner arter hastalığı tespit edildi. Kateter laboratuvarının açıldığı iki yıllık süre içinde, 114 (%17.01) hastaya koroner girişim önerildi, 73 (%10.8) hastaya girişim uygulandı. 105 (%15.8 ) hastaya koroner cerrahi, 17 (%2.6) hastaya kapak cerrahisi önerildi. 14 hastaya renal, 20 hastaya periferik anjiografi ve 8 hastaya da sağ kalp kateterizasyonu yapıldı. Majör komplikasyon gelişmedi. 19 hastamızda morbitide ve mortaliteyi etkilemeyen minör komplikasyonlar gelişti. Sonuç: Tüm dünya ve ülkemizde olduğu gibi kliniğimizde de kardiyak kateterizasyon işlemleri koroner arter hastalığının teşhis ve tedavisinde önemli yer teşkil etmektedir.

Aim: Recently cardiac catherization has become more important in the diagnosis and treatment of coronary artery diseases. The aim of our study was to evaluate results of patients who underwent cardiac catheterization during last two years in our clinic. Material and Methods: Cardiac catheterization was performed on the patients diagnosed with suspected for coronary artery diseases by using Seldinger method via right femoral artery. Results: In our study,to catheterization was performed a total of 670 patients to 221 women, 449 men between April 2003 and March 2005. Of these patients, 11 had pace-maker. The results of coronary angiography were as follows: 173 (26.3%) of them was normal; coronary disease was present in 494 (73.7%) of patients. Critical coronary artery disease were observed in 310 (62.9%) of patients who have coronary artery disease. Coronary angioplasty was suggested to 114 (17.01%) patients since opening of our catheterization laboratory. Coronary angioplasties were performed to 73 (10.8%) patients. Coroner surgery to 105 (15.8%) and valve surgery to 17 (2.6%) patients were suggested. Renal angiography were performed to 14, periferal angiography to 20 and right heart catheterization to 8 patients. Any major complication did not develop. Minor complications which don’t affect morbidity and mortality, developed in 19 patients. Conclusion: Cardiac catheterization procedures have an important place in diagnosis and treatment of coronary artery diseases in our clinic like all over the world and Turkey.

Amaç: Pleomorfik adenom en yaygın olarak parotis bezinden kaynaklanan yavaş büyüyen benign bir tükrük bezi tümörüdür. Bu tümörün etyolojisi bilinmemektedir. Fakat malign dejenerasyonla ilişkili olması cerrahi endikasyonlarından birini oluşturmaktadır. Yüksek tümör rekürrensi ve komplikasyonları nedeniyle parotis pleomorfik adenomunun uygun cerrahi tedavisi önemlidir. Tedavide geçerli ve en yaygın uygulama süperfisyal parotidektomi yoluyla bu tümörlerin eksizyonu ve operasyon sonrası takibidir. Yöntem: Çalışmamızda Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi KBB Kliniğinde parotis pleomorfik adenoma tanısı ile opere edilen 11 hastanın dosya kayıtları retrospektif olarak incelendi. Klinik bulgular, preoperatif araştırmalar, yoperasyon yöntemi, histopatolojik tanı ve postoperatif komplikasyonlar kaydedilerek literatür eşliğinde tartışıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan 11 hastanın dokuzu kadın ve ikisi erkekti (yaş aralığı 13-51, ortalama yaş 33.3+13,4). Tüm vakalarda tümör parotis bezinin yüzeyel lobunda bulunmaktaydı ve ince iğne aspirasyon biyopsisi parotis pleomorfik adenomunu destekliyordu. Yedi hastada (% 63.6) sağ taraf ve 4 hastada (%36.4) sol taraf tutulmuştu. Tüm vakalara süperfisyal parotidektomi uygulandı. Ortalama takip süresi 1.2 yıldı. Hiç bir vakada kalıcı fasial sinir disfonksiyonu ve rekürrens gözlenmedi. Sonuç: Parotis bezinin yüzeyel lobunda yer alan pleomorfik adenomlarda, fasial sinir korunarak süperfisyal parotidektomi yoluyla tümörün intakt kapsülle birlikte eksizyonu uygun tedaviyi sağlar ve genellikle rekürrensin önlenmesi mümkün olabilir.

Aim: Pleomorphic adenoma is a slow-growing benign salivary tumour most commonly arising in the parotid gland. The etiology of this tumor is unknown but is associated with malignant degeneration, thus constitutes one of the indications for surgery. Optimal surgical management of parotid pleomorphic adenoma is important because of a considerable risk of tumour recurrence and complications. The current and most common practice is the excision of these tumours by means of superficial parotidectomy and postoperative follow-up. Methods: A retrospective analysis of 11 patients with parotid pleomorphic adenomas diagnosed and operated on by ENT surgeons were performed in the study. Clinical presentation, preoperative investigations, operative procedure, histopathology report, postoperative complications were recorded. The data were collected and reviewed from the records of all the patients. Results: In our study we had 11 patients (9 females, 2 males, age range 13-51, mean age of 33.3,± 13.4). In all cases the tumors were located in the superficial lobe of the parotid gland and fine needle aspiration biopsy was suggested of pleomorphic parotid adenoma. The right side was affected in seven (63.6%), while the left in four patients ( 36.4%). The average follow-up was 1.2 years. We had no permanent facial nerve dysfunction, and no recurrence. Conclusıon: Adequate excision of the tumour with intact capsule by superficial parotidectomy with facial nerve preservation for pleomorphic adenomas located in the superficial lobe of the parotid gland provides adequate therapy and generally avoids recurrence.

Çalışmamızda hızlı ve atipik klinik seyir gösteren 19 yaşındaki subakut sklerozan panansefalitli (SSPE) bayan olguyu sunuyoruz. Olgu, akut psikotik semptomlar ve deliriumla seyreden bir klinik tablo ile başvurdu. Üç yaşında geçirilen kızamık öyküsü vardı. Miyoklonik jerkler belirgin değildi. SSPE tanısı beyin omurilik sıvısında yükselmiş kızamık antikor titreleri ile doğrulandı. Beyin MR görüntülemesinde paryeto-oksipital bölgelerde diffuz ak madde anormallikleri saptandı. EEG’de senkron, bilateral, yüksek amplitüdlü monomorfik yavaş-keskin dalga kompleksleri izlendi. Olgu başlangıç yaşı ve atipik klinik tablosu ile ilginç bulunarak sunuldu ve EEG’nin tanıdaki önemi vurgulandı.

We described 19-year-old girl with subacute sclerosing panencephalitis (SSPE) in which the clinical course was rapidly progressive and atypical. She displayed a disease onset with acute psychotic symptoms and delirium. She suffered from measles at age of 3 years. The diagnosis of SSPE was confirmed by a high titer of anti-measles antibodies in the cerebrospinal fluid. Cerebral MRI showed diffuse white matter abnormalities in parieto-occipital regions. The myoclonic jerks were not significant. The major abnormality on EEG was the appearance of periodic EEG pattern with high amplitude complexes, synchronously, consisting of a monomorphic slow-sharp wave. This case is interesting because of the age of the patient, the atypical clinical presentation; the role of EEG in the diagnosis of such cases was emphasized.

Kala-azar tatarcıklar tarafından bulaştırılan, karaciğer, dalak ve kemik iliğinin makrofajlarını infekte edip orada çoğalabilen intraselüler parazitik bir infeksiyondur. Hastalık düzensiz ateş, pansitopeni, hepatosplenomegali ve hipergamaglobulinemi ile karakterizedir. Burada 5 yaşında erkek kala-azar olgusu sunuldu. Hasta 2 aydan uzun süredir devam eden ateş, solukluk ve karın şişliği öyküsü ile başvurdu. Endemik bölgelere seyahat öyküsü yoktu. Sonuç olarak endemik bölgelere seyahat öyküsü olmasa da uzamış ateş, hepatosplenomegali, ve sitopeni ile başvuran hastalarda kala-azar da ayırıcı tanıda dikkate alınmalıdır.

Kala-azar, infected by midge, is an intracellular parasitic infection that infects and multiplies in the macrophages of the liver, the spleen, and the bone marrow. It is characterized by intermittent fever, hepatosplenomegaly, pancytopenia, and hypergammaglobulinemia. We present a 5 year-old boy with kala-azar. He presented with a history of fever, paleness, and abdominal distention lasting more than two months. He had no history of travelling to known endemic areas. We conclude that kala-azar should be suspected in the differential diagnosis with prolonged fever, marked splenomegaly, hepatomegaly, and cytopenia, even if a history of travelling to known endemic areas is not present.