Bu çalışma, prematürite ve düşük doğum ağırlığının kordon kanı hematolojik ve biyokimyasal parametreleri üzerine etkisini araştırmak amacı ile planlandı. 37 haftanın altında doğurtulan 10 olgu çalışma, kalan 102 olgu kontrol; doğum ağırlığı 2500 gramın altında olan 15 olgu çalışma, kalan 97 olgu kontrol grubu olarak alındı. Prematürite grubunda kordon kanında total protein ve beyaz küre sayısı anlamlı olarak düşük bulundu. Düşük doğum ağırlığı grubunda ise kordon kanında albümin, total protein daha düşük, hematokrit, lenfosit oranı, ortalama eritrosit hemoglobini ve ortalama eritrosit hacmi daha yüksek olarak saptandı. Bu bulgular prematür yenidoğanlarda artmış enfeksiyon riskinin azalmış beyaz küre sayısı ile ilişkili olabileceğini düşündürmektedir. Azalmış total protein ve albümin düzeyleri prematür ve düşük doğum ağırlıklı yenidoğanlarda albümin ve protein desteğinin dolayısı ile laktasyonun önemini göstermektedir.

This study was planned to investigate the effects of prematurity and low birth weigh on umbilical cord blood hematological and biochemical parameters. Ten cases, give birth before 37 weeks gestation consisted the study group; the other 102 cases consisted the control group. Fifteen cases, birth weight under 2500 gr, consisted the study group and the other 97 cases consisted the control group. In prematurity group, total protein and white blood cell count were expressive lower than control group. At the same time, in low birth weight group, albumin and total protein were lower; hematocrit, ratio of lenfocyte, mean erythrocyte hemoglobin and mean erythrocyte higher other groups. This findings indicate to increased infection risk of prematurity may be related with decreased white blood cell count. In premature and low birth weight newborns decreased total protein and albumin levels indicate to importance albumin and protein support, consequently laclation.

Bu çalışmada Şanlıurfa'da görülen kanser vakalarının cinsiyete ve yaş gruplarına göre dağılımları araştırıldı ve literatür ışığında tartışıldı. Şanlıurfa Sağlık Müdürlüğü'ne 1990-1994 yıllarında yapılmış kanser ihbarları incelendi. Kanser sıklığının yaşla arttığı, başka ülkeler ile Türkiye verileri arasında farklılık arzettiği görüldü. Bölge ve il düzeylerinde yapılacak epidemiyolojik çalışmaların kanserle savaşta yöresel öncelikleri belirlemede faydalı olacağı sonucuna varıldı.

The aim of this study was to determine the distribution of cancer types by gender, age. We investigated the cancer cases which had been reported to the Province Health Directorship in 1990-1994. We observed that human cancer incidence increased with advancing age, the frequencies of cancer types were different from other countries and Turkey. Epidemiological studies must be designed in all regions and the smaller localities. That studies will be very useful to determine the regional priorities in the fight with cancer.

Kronik böbrek yetmezliği vücutta bütün sistemleri etkiler. Bozuk olan metabolik değişikliklerden ancak bir kısmı hemodiyaliz işlemi ile düzelmektedir. Hemodiyaliz tedavisi gören kronik böbrek yetmezlikli hastalarda tiroid fonksiyonlarında çeşitli bozukluklar bildirilmiştir. Tiroid hormonları bu hastalarda genellikle azalır. Bu çalışmada kronik böbrek yetersizliği i1e hemodiyaliz tedavisi gören hastalarda tek bir hemodiyaliz seansının tiroid fonksiyonlarına olan etkilerini araştırdık. Hemodiyaliz sonunda fT4, TT3 ve TT4 düzeyleri önemli ölçüde yükseldi, fT3 ve TSH düzeylerinde ise istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik gözlenmedi.

Chronic renal failure affects multiple systems in the body. Only some of these disorders can be improved by hemodialysis. Various disorders of thyroid functions are reported in patients with end-stage renal failure undergoing hemodialysis. Thyroid hormones are usually decreased in these patients, but there is controversy about the existence of true hypothyroidism. Hemodialysis also has an acute effect on thyroid hormones. Probable causes are encountered as improvement of hemodilution, loss of hormone by dialysate and effect of heparin used during hemodialysis. In these study we investigated thyroid hormone and TSH levels of patients undergoing regular hemodialysis (19 patients ,11 men, 8 women) before and after a single hemodialysis procedure, and compared the results with healthy controls {n:l3). In patient group, TT4 was significantly decreased, but there were no significant difference on TT4, fT3, fT4 and TSH between patients and controls. After hemodialysis, fT4,TT3 and TT4 increased significantly, but there were no significant difference on fT3 and TSH.

Bu araştırmada, sosyo-ekonomik düzeyin ve göçün 0-14 yaş grubu çocuklarda barsak parazitozlarının dağılımına etkisi incelendi. Çalışmada, sosyo-ekonomik düzeyleri düşük olan göçmenler göçmen grubu, sosyo-ekonomik düzeyleri yüksek olan lojman sakinleri ise lojman grubu olarak isimlendirildi. Araştırmada, dışkı örnekleri nativ-lugol, demir-hematoksilen boyama ve flotasyon (doymuş tuzlu suyla) yöntemleriyle incelendi. Araştırmada göçmen grubundan 142 çocuğun 89 (%62.68)’unda, lojman grubundan 88 çocuğun 22 (%25.00)’sinde bir veya daha fazla parazit türü saptandı. Göçmen grubunda; Entamoeba histolytica %14.04, Entamoeba coli %14.79, Blastocystis hominis %4.93, Endolimax nana %0.70, Giardia intestinalis %23.24, Chilomastix mesnili %2.11, Ascaris lumbricoides %29.58, Trichuris trichiura %9.15, Enterobius vermicularis %0.70 ve Hymenolepis nana %2.11 oranlarında saptandı. Lojman grubunda; E.histolytica %7.95, E.coli %5.65, G.intestinalis %11.36, B.hominis %7.95 ve A.lumbricoides %3.41 oranlarında saptandı. Bu araştırmada, göçmen grubundaki parazit görülme sıklığı, lojman grubunda görülenin 2.5 katından daha yüksek bir oranda bulundu (p<0.001).

In the present study, the effect of socio-economic status on the distribution of intestinal parasites was investigated. In this study, immigrants who have low socio-economic status were named as Immigrant group, and those resident persons who have high socio-economic status were named as Resident group. Stool samples were examined by native-lugol, staining with iron-haematoxylin and flotation (in saline solution) methods in the study. One or more intestinal parasite species in 89 (62.68%) out of 142 children from the Immigrant group and in 22 (25%) out of 88 children from the Resident group were determined. Among the Immigrant group, the parasite's positivity rates were found follows: Entamoeba histolytica 14.04%, Entamoeba coli 14.79%, Blastocystis hominis 4.93%, Endolimax nana 0.70%, Giardia intestinalis 23.24%, Chilomastix mesnili 2.11%, Ascaris lumbricoides 29.58%, Trichuris trichiura 9.15%, Enterobius vermicularis 0.70% and Hymenolepis nana 2.11%. Parasite's positivity rates among the Resident group were found as follows: E.histolytica 7.95%, E.coli 5.65%, G.intestinalis 11.36%, B.hominis 7.95% and A.lumbricoides 3.41%. In the present study, the results showed that parasite's positivity rate was aproximately 2.5 times higher in the Immigrant group when compared to the Resident group (p<0.001).

Ankara ve Antalya SSK hastanelerinde ve Akdeniz üniversitesi hastanesinde 1985 ve 1997 tarihleri arasında yapay kapak tıkanması tanısı konan 25 olgu çalışmaya alındı. Olguların 15’i kadın, 10’u erkek ve yaş ortalamaları ise 34 yıl (24-67 yıl) idi. Başlıca klinik semptomlar dispne (%60), geçici nörolojik defisit veya stroke (%32) ve göğüs ağrısı (%16) idi. Üç olgu dışında antikoagulasyon tedavisi yetersizdi. Olgulardan üçü herhangi bir cerrahi girişim yapılmadan öldü. Opere edilen 22 hastadan biri postoperatif 10. günde multiorgan yetersizliği nedeniyle öldü. Histopatolojik incelemede olguların 10’unda yalnız pannus, dokuzunda pannus ve trombus ve sekizinde yalnız trombus tesbit edildi. Trombus veya pannus oluşumu yapay mekanik kalp kapaklarının en ciddi koplikasyonlarından olması nedeniyle yeni veya hastanın durumunu kötüleştirici semptom gelişenlerde akla getirilmelidir. Yapay kapak takılan olgularda, tanıda pannus veya trombus oluşumunun atlanmaması için transözefajial ekokardiyografiyi de içeren tam ve hızlı bir inceleme yapılması gerekli olmaktadır. Olgularımızın çoğunda yetersiz antikoagulasyon tedavisi olması postoperatif yeterli antikoagulasyonun önemini açıkca göstermektedir.

Between 1985 and 1997, a total of 25 patients with prosthetic valve obstruction was studied at the thoracic and cardiovascular surgery departments of Akdeniz University Hospital, and SSK Antalya and Ankara Hospitals. This study comprised 15 female and 10 male patients ranging from 24 to 67 years with a mean age of 34 years. The main clinical symptoms were dyspnea in 60%, transient neurologic deficit or frank stroke in 32%, and chest pain in 16%. Anticoagulation treatment was inadequate in all except three cases. Three patients died before any surgery could be attempted. Valve replacement could be done in 22 patients, one of whom died due to multiorgan failure. In histo-pathologic examination, there were found pannus alone in 10, pannus and thrombosis in nine, and thrombus alone in eight cases. Thrombus or pannus formation is a serious complication of mechanical heart valve prosthesis. Early diagnosis and treatment should be done. Any new or worsening symptoms in a patient with prosthetic valve should be investigated with prompt and thorough investigations including transoesophageal echocardiography to exclude valve obstruction. Because inadequate anticoagulation treatment was found in most of our cases, importance of adequate postoperative anticoagulation therapy is clearly seen.

Üst karın ameliyatları sonrası plevral effüzyon sıklığı ve nedenlerini araştırmak için retrospektif bir çalışma yapıldı ve literatür gözden geçirildi.Çalışmaya dahil edilen 51 hastanın preoperatif ve postoperatif akciğer grafileri plevral effüzyon gelişimi yönünden değerlendirildi. 31 hastada postoperatif plevral effüzyon saptandı. Karaciğer sağ lobda gerçekleştirilen cerrahi işlemlerle plevral effüzyon gelişimi arasında korelasyon saptandı. Koroner ligamanın disseksiyonu postoperatif plevral effüzyonun bir nedeni olabilir. Karın ve torasik kaviteler arasında basınç farkı olduğundan, parietal peritonun olmadığı diafragmatik triangüler bölgeden plevral boşluğa sıvı diffüzyonu olabilmektedir.

We conducted retrospective chart and literature reviews to analyze the frequency and causes of postoperative pleural effusion following upper abdominal surgery. Fiftyone patients who underwent abdominal surgery, examined by standart preoperative and postoperative chest roentgenograms for the formation of postoperative pleural effusion. Thirtyone had postoperative pleural effusion. There was a positive correlation between right hepatic surgery and pleural effusion. Pleural effusion might be related to dissection of right coronary ligament.Difference in pressure between the abdominal and thoracic cavities was considered to lead to fluid in the chest via the diaphragmatic triangular area, where there is no parietal peritoneum.

İnflamatuar psödotümör mesanenin mikroskopik olarak sarkoma benzeyen, ancak klinik olarak benign, travma ile ilişkili olmayan proliferatif mesenşimal bir lezyonudur. İlk defa 1980’de Roth tarafından tanımlanmıştır. Histopatolojik olarak diğer sarkomlara, özellikle sarkomatoid karsinom, miksoid leiomyosarkom ve rabdomyosarkomlara benzemektedir. Bu yüzden ayırıcı tanısının yapılması önemli ve gereklidir. Burada hematüri şikayeti ile başvuran 23 yaşındaki erkek hastada sistoskopik olarak polipoid kitle ve transizyonel hücreli karsinom klinik ön tanısı ile TUR yapılan ve patolojik incelemede inflamatuar psödotümör tanısına ulaşılan olgu, histopatolojik, histokimyasal, immunhistokimyasal özellikleri ilgili kaynaklar ışığında sunulmakta ve ayırıcı tanı özellikleri gözden geçirilmektedir.

Inflammatory pseudotumor of the bladder is a proliferative mesenchimal lesion that microscopically resembling sarcomas, but clinically is benign and not releated to travma. This lesion was first described in 1980 by Roth. Histopathologically, it resembles other sarcomas especially as sarcomatoid carcinomas and rhabdomyosarcomas. In this study, we evaluated a 23 years old man who was admitted to the hospital with the complain of hematuria. A polipoid bladder mass was resected with a clinical diagnosis of transitional cell carcinoma. The mass was evaluated as inflammatory pseudotumor by histopathological interpretation. The case is presented with the pathological, immunohistochemical features and the differential diagnosis is discussed.

Ultrasonografik incelemede pelvik kitle tanısı alan; ancak laparotomide sağ üreter alt ucunda kitle saptanan olgu literatür ışığında tartışıldı.

Although pelvic mass was diagnosed by ultrasonography, a right ureteral mass in the distal portion was revealed during the laparotomy. This case was discussed under the light of literature.

Çocukluk çağında epilepsi partialis continua (EPC), nadir rastlanan epilepsi türüdür. Günlerdir yüzünün sağ tarafına lokalize miyoklonik kasılmalırı olan iki yaşındaki sürekli parsiyel epilepsili vaka betimlendi. Çocuğun şuuru açıktı ve nörolojik muayenesinde dikkat çekecek bulgu yoktu. EEG yaygın organizasyon kusuru, beyin tomografisi ise sağ temporo-parietal loblarda hipodens alanlar ve bifronto-parietal kortikal atrofi gösterdi. Bu klinik ve laboratuvar bulgularına göre vakamızı Bancaud’un ayırımına göre grup II olarak sınıfladık. Tedavide antiepileptik ilaçlar, yüksek doz steroid, immunglobulin ve asiklovir denendi, fakat miyoklonik kasılmalar durmadı ve tedavinin altıncı haftasında hasta kaybedildi. Sonuçta, konvülsiyonları durdurulamayan EPC vakalarında prognozun iyi olmadığı görüldü.

Epilepsia partialis continua (EPC) in the childhood is a rare kind of epilepsy. We described two-year old girl with EPC who showed well-localised myoclonic jerks in the right face continuing for days. There were no significant findings in her neurologic examination, and her mind was normal. The EEG showed widely organisation defect and cranial tomography revealed hypodense areas in the right temporo-parietal lobes and bifrontoparietal cortical atrophy. According to the clinical and laboratory findings, we classified our case into the group II of Bancaud’s definition. Antiepileptic drugs, high dose steroid, immunoglobulin and acyclovir were attempted in the treatment, but myoclonic jerks did not stop and she died at 6th week of the treatment. Finally, the prognosis is not good in the EPC cases that could not stop their convulsions.

Göz travmaları özellikle gelişmekte olan ülkelerde en önemli tek taraflı görme kayıbı nedenlerinden birisidir. Travma nadiren bilateral görme kaybına neden olur. Bu çalışmada literatürde tespit edemediğimiz aynı yabancı cisim ile meydana gelmiş bilateral körlük olgusu sunulmuştur.

Ocular trauma is a major cause of monocular blindness in both the developed and developing world, but is not seen as a significant cause of bilateral blindness. There are some studies about bilateral visual impairment or blindness with some foreing bodies in traumas. But, we not found any study about bilateral blindness with one foreing body. In this study, we presented a cese who had bilateral blindness with same foreign bodies.

Kistik menenjiyomlar ender görülen tümörlerdir. Tüm intrakranial menenjiyomların % 2-4' ünü oluştururlar. Kistik komponente sahip glial veya metastatik tümörlerle kolaylıkla karışabilmektedirler. Radyolojik değerlendirme ve tanı, kürabl olan bu tümörlerin cerrahi olarak çıkarılmasında çok önemlidir. Bu çalışmada kistik menenjiyomlu bir hastanın manyetik rezonans görüntüleme (MRG) bulguları sunuldu. MRG tümörün solid ve kistik kısımları ile birlikte, kistin duvarını ve tümörün dural invazyonunu gösterdi.

Cystic meningiomas are uncommon tumors (2 to 4 % of total meningiomas) that are easily confused with glial or metastatic tumors that have cystic components. Radiological evaluation and recognition are important for the surgical removal of these potentially curable neoplasms. In this study, magnetic resonance imaging findings of a patient with cystic meningioma is reported. Magnetic resonance imaging demonstrated the solid and cystic part of the tumor, the cyst wall and the dural attachment of the tumor.

Discus intervertebralis (DİV) intervertebral eklem’in (symphysis intervertebralis) temel unsurlarından biri olup birbiriyle bütünleşen üç yapı ile karakterizedir: nukleus pulposus (NP), anulus fibrosus (AF), hyalin kıkırdak (HK). Bu bölümde discus intervertebralisler’in gelişmesi, beslenmesi, innervasyonu ve klinik anatomisi ilgili literatür ışığında gözden geçirildi.

The intervertebral disc, the principal part of the intervertebral junction, is structurally characterized by three integrated tissues: the nucleus pulposus (NP), the anulus fibrosus (AF) and cartilage end plates (HK). In this rewiev article, the development, blood supply, the innervation and clinical anatomy of the intervertebral discs are being rewieved in the light of related literature.