Evaluation of the Effects on Coagulation Variables of Experimental Pneumoperitoneum by Thromboelastography Method

INTRODUCTION: Pneumoperitoneum used during laparascopy results in certain pathophysiological changes. This study was designed to investigate the effects of pneumoperitoneum on coagulation using the thromboelastographic method in relation to different intraabdominal pressures in rats.
METHODS: Thirty Wistar-albino rats were divided into five groups. Blood samples were taken at the first hour from rats in groups 2 and 4, and at the sixth hour from groups 3 and 5, following pneumoperitoneum. Clotting time (CT), Clot formation time (CFT), Maximum clot firmness and Alpha angle (α°) were assessed using thromboelastography.
RESULTS: Statistically significant difference in terms of clotting time and clot formation time was observed in all the groups in comparison with the control goup. There was no difference in terms of maximum clot firmness between the goups. The shortest clotting time and clot formation times were recorded in the highest intraabdominal group and the group in which blood samples were taken one hour following pneumoperitoneum. This decreased clotting time and clot formation times was reduced six hours after pneumoperitoneum appmximating the values in the other groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, the decreased CT and CFT observed using thromboelastography reflects a hypercoagulability state. This hypercoagulability state was highest immediately following pneumoperitoneum and in the group with the highest intraabdominal pressure. In an era where laparascopy is being applied in complex procedures, it has become important to consider anticoagulation prophylaxis particularly for patients of high risk.

Deneysel Pnömoperitonyumun Pıhtılaşma Değişkenleri Üzerine Olan Etkilerinin Tromboelastografi Yöntemi ile Değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Günümüzde sık olarak kullanılan pnömoperitonyum belirli patofizyolojik değişikliklere neden olur. Bu çalışmada değişik karın içi basınçları oluşturulan sıçanlarda pnömoperitonyumun koagülasyona etkilerinin tromboelastografı yöntemi ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Otuz adet Wistar-albino sıçan 6'şarlı 5 gruba ayrılmıştır. Pnömoperitonyum oluşturulan gruplardan işlem sonrası 1. saatte (2. ve 4. grup) ve 6. saatte (3. ve 5. grup) kan örnekleri alınarak tromboelastografi yöntemi ile değerlendirilmiştir. Tromboelast Tromboelastografi ile pıhtılaşma zamanı (CT), pıhtı oluşma süresi (CFT), alfa açısı (α°) ve maksimum pıhtı sertliği (MCF) olmak üzere dört parametre değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Tüm gruplarda kontrol grubuna göre pıhtılaşma zamanı ve pıhtı oluşma süresi açısından istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi. Maksimum pıhtı sertliği açısından gruplar arasında fark anlamlı değildi. Pıhtılaşma zamanı ve pıhtı oluşma süresindeki en belirgin kısalma yüksek basınç uygulanan ve işlem sonrası 1. saatte kan alınan grupta görüldü. Bu belirgin fark işlem sonrası 6. saatte azalmış ve diğer gruplardaki değerlere yaklaşmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmada tromboelastografi yöntemi ile pıhtılaşma zamanı ve pıhtı oluşma süresindeki kısalma hiperkoagülabilite durumunu yansıtmaktadır. Hiperkoagülabilitenin en belirgin olarak işlemden hemen sonraki dönemde olduğu ve yüksek basınç uygulanan grupta olduğu görülmektedir. Özellikle risk faktörü olan hastaların ameliyat öncesi ve gerekirse ameliyat sonrası antikoagülasyon profilaksisi açısından değerlendirilmesi gözardı edilmemelidir.