Malignant Pleural Efusions: Diagnosis and Treatment

Malignant pleural effusions are characterized by malignant cells in pleural fluid and appear in the course of various cancers. MPE (Malignant Pleural Effusion) develops during the course of approximately 75% of cases with lung, breast, ovarian cancer, and lymphoma. Its presence indicates that the underlying disease is advanced or widespread. In MPE the average survival is 3-12 months and varies by the cellular type of the underlying malignancy. Among various malignancies, ovarian cancer is associated with the longest survival and lung cancer with the shortest. The most widely accepted mechanism for the mechanism of development of MPE is increased pleural permeability and impaired drainage caused by metastatic disease. In addition to radiological examinations, cytological examination of pleural fluid and closed or open pleura biopsies are the diagnostic tools used for MPE. Treatment is aimed at controlling symptoms and increasing quality of life rather than treating the primary disease. In order to reduce intrapleural fluid volume, control associated symptoms, and improve quality of life and survival, it is imperative to identify the etiology of effusion and to individualize patient management.

Malign Plevral Efüzyonlar: Tanı ve Tedavi

Plevral sıvıda malign hücre görülmesi ile karekterize olan malign plevral efüzyonlar farklı tiplerdeki kanserlerin seyri sırasında görülmektedir. Akciğer kanserli, lenfomalı, meme ve over maligniteli olguların yaklaşık %75’inde hastalığın seyri sırasında MPE gelişir. Mevcudiyeti hastalığın yaygın ya da ilerlemiş olduğunun ve yaşam beklentisinin azaldığının bir göstergesidir. MPE’da hayatta kalım süresi ortalama 3-12 aydır. Bu süre hastada mevcut malignitenin hücre tipine ve evresine göre değişir. MPE gelişen malignite olgularından en uzun yaşam süresi over kanserlerinde tespit edilirken, en kısa akciğer kanserlerinde görülür. Gelişiminde en fazla kabul gören mekanizma, metastatik hastalığın plevrada yol açtığı permeabilite artışı ve bozulmuş drenajdır. Radyolojik değerlendirmenin ardından, sıvının sitolojik incelemesi ve kapalı ya da açık plevra biopsileri uygulanan tanısal girişimlerdir. Tedavi birincil hastalığı tedavi etmek yerine semptomları kontrol altına alıp yaşam kalitesini arttırmaya yöneliktir. İntraplevral sıvı hacmini azaltılması, ilişkili semptomların kontrol altına alınması ve yaşam kalitesini ve sağ kalımı iyileştirmek için efüzyonun etiyolojisinin ortaya konularak, hasta tedavisinin özelleştirilmesi gerekir.