Evaluation of the Effects of Various Levels of Maxillary Incisor Protrusion on Upper Lip

INTRODUCTION: This study aimed to evaluate the effect of upper central incisors on the upper lip after fixed orthodontic treatment.
METHODS: In this retrospective study, 30 individuals aged between 202 and 278 months whose lateral cephalometric radiographs were evaluated at the beginning and end of treatment were included. The study was divided into two groups: Group A, in which the upper incisors protruded by 0–1 mm, and Group B, in which they protruded by 1–3 mm. The soft tissue nasolabial angle, upper lip thickness, and upper lip protrusion values were compared at the beginning and end of treatment in both groups. A Mann-Whitney U test was used to determine the relationship between continuous variables, and Spearman correlation coefficient was used to determine the relationship between these variables.
RESULTS: The mean upper incisor protrusion was 0.49 ± 0.3 mm for Group A and 2.29 ± 0.56 mm for Group B. The nasolabial angle was -0.57 ± 1.13° in Group A and -3.78 ± 76° in Group B. The lip thickness was 0.18 ± 0.14 mm in Group A and -0.73 ± 0.49 mm in Group B. The upper lip protrusion was 0.34 ± 0.45 mm for Group A and 1.48 ± 0.45 mm for Group B. There was a statistically significant difference between the groups for all three values (p = 0.001).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Upper incisor protrusion was used to determine a decrease in nasolabial angle and a decrease in upper lip protrusion. However, when the protrusion amount increased, a decrease in lip thickness was observed.

Farklı Üst Kesici Diş Protrüzyon Miktarlarının Üst Dudak Üzerindeki Etkilerinin Değerlendirilmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırmada sabit ortodontik tedavi sonrasında pozisyonu değişen üst santral kesici dişlerin üst dudak üzerine etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmaktadır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif araştırmada bireylerin tedavi başı ve sonu lateral sefalometrik radyografilerinin değerlendirildiği yaşları 202 ay ila 278 ay arasında 30 birey dahil edilmiştir. Araştırma üst kesici dişlerin 0-1 mm protrüze olduğu grup A ve 1-3 mm protrüze olduğu grup B olarak iki gruba ayrılmıştır. Her iki grupta tedavi başı ve sonu yumuşak doku nasolabial açı, üst dudak kalınlığı ve üst dudak protrüzyonu değerleri karşılaştırılmıştır. Elde edilen sürekli değişkenler bakımından grup Mann-Whitney U testi, Kategorik değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemede Spearman korelasyon katsayısı kullanılmıştır.
BULGULAR: Ortalama üst kesici protrüzyonu grup A için 0,49±0,3 mm; grup B için ise 2,29±0,56 mm olduğu gözlenmiştir. Nasolabial açının grup A’da -0,57±1,13°; grup B’de ise -3,78±76° değiştiği tespit edilmiştir. Dudak kalınlığı grup A’da 0,18±0,14 mm; grup B’ de ise -0,73±0,49 olarak belirlenmiştir. Üst dudak protrüzyonu için grup A 0,34±0,45 mm; grup B için ise 1,48±0,45 mm olarak belirlenmiştir. Her üç değer için de gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermiştir (p=0.001).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Üst kesici protrüzyonu ile nasolabial açıda azalma ve üst dudak protrüzyonunda azalma belirlenmiştir. Ancak protrüzyonu miktarı arttığında dudak kalınlığında azalma olduğu gözlenmiştir.